Al enkele maanden zit ik met het gedacht om eens een trail te lopen. Ik loop nu al sinds 2007 stratenlopen en daar ben ik eigenlijk een beetje op uitgekeken. Vol bewondering en respect heb ik gekeken naar video's van traillopen, zoals de Ultra Trail du Mont Blanc. Lopen in de natuur is genieten van de loopsport in zijn puurst. Onze voorouders in de oertijd moesten niets anders doen om te overleven. De mens is door deze evolutie gemaakt om te lopen (in de natuur).
Tijdens mijn zoektocht naar een trailwedstrijd op het internet, merkte ik dat er (nog) niet veel trails georganiseerd worden in Belgisch Limburg. In juni wou ik deelnemen aan de Kraftman Trail in Rotem, nabij Dilsen. Door omstandigheden heb ik toen de wedstrijd in Heers gelopen (Haspengouw Challenge). Maar ik hield de gedachte nog in mijn achterhoofd om eens een trail te lopen. Uiteindelijk kwam ik dan bij de Kraftman Trail Run in Maasmechelen. Je had de keuze uit 4 afstanden, de 7 km, de 14 km, de 21 km en de 42 km. Ik koos voor de 14 km, niet te kort maar ook niet te ver, en toch uitdagend genoeg.
Op 16 november was het dan zover. Ik had er lang naar uitgekeken. De dag ervoor was ik me trail schoenen gaan halen, het werden de Brooks Adrenaline ASR 11 (zie foto onderaan). Ik kan je nu al zeggen dat ze prima bevonden zijn en zeker het waard zijn. De wedstrijd zou beginnen om 10u met de marathon, 10 minuten later de halve marathon en dan telkens 10 minuten later de 14 km en de 7 km. Omstreeks half 10 arriveerde ik ter plaatse aan het vakantiehuis Fabiola aan de rand van het Nationaal Park van de Kempen. Een paar maanden geleden ben ik hier al eens komen trainen met mijn broer en was toen zeer onder de indruk van de omgeving. Ik begaf me naar de inschrijvingen, maar er stond een zeer lange rij wachtenden. Al snel was het duidelijk dat de wedstrijd niet op tijd kon doorgaan. Ze hadden slechts 1 punt om de voorinschrijvingen te verwerken. Ze hadden mijn gedacht beter per afstand een punt genomen om de voorinschrijvingen te verwerken. Blijkbaar werd dit evenement voor het eerst georganiseerd door een plaatselijke wielerploeg. Hopelijk trekken ze hun lessen voor de volgende keer. Veel bekenden werden er natuurlijk niet gespot, maar toch enkele zoals André Claesen (14 km), Pascal Van Marcke (21 km), Ronny Thys (21 km), Coninx Dorine (21 km), Harry Bulte (7 km) en Kurt Claesen (7 km). Een half uur later dan voorzien kon de marathon van start gaan. Ze besloten dan om niet 10 minuten tussen te laten, maar 5 minuten. Zo vertrok dan de halve marathon 5 minuten later en 5 minuten later was het dan de beurt aan de 14 km. Met muziek van AC/DC (Highway to hell en Thunderstruck) vertrokken we.
Ik heb nog niets gezegd over het weer, maar het waren echte herfsttoestanden. Het had al flink wat geregend en het regende nog steeds toen de wedstrijd begon. De eerste kilometer liepen we nog over verharde weg en nadat we een brugje overliepen, werden we het bos ingestuurd. Het was echt wat je van een trail kan verwachten, en door de (slechte) weersomstandigheden werd dit nog verergerd door de modder. Single tracks, steile hellingen en afdalingen, stukken met kiezel en veel modder kreeg je afwisselend voor de voeten. Het was een pittig parcours en ik probeerde de hellingen op te lopen, maar meestal halfweg besloot ik wijselijk de hellingen op te wandelen. Kwestie van me niet op te blazen. Ik wou in eerste instantie zeker de wedstrijd uitlopen. Op een gegeven moment hadden we een mooi uitzicht over de grintgroeven. Ik herinnerde me ook dit van toen ik met mijn broer was komen trainen. In de laatste 5 km kregen we ook de fameuze trappen, een steil oplopend stuk met daarbij een 20-tal trappen. De moeilijkheid hier was de hoogte van iedere trap. Ook hier moest ik halfweg naar wandelen overschakelen. De laatste paar kilometers begon ik eigenlijk wat meer in mijn tempo te geraken en die gingen dan ook redelijk vlot. Tijdens de laatste kilometer krijgen we terug het stuk verhard van in het begin en wist ik dat het niet meer ver was. Wat mij wel begon te irriteren waren de binnenkant van mijn kuiten. Trailschoenen hebben een wat gekartelde onderkant en door het oneffen parcours kom ik met de onderkant van mijn schoenen tegen de binnenkant van mijn kuiten. Dus met mijn rechtervoet kom ik tegen de linkse binnenkant van mijn kuit en hetzelfde met mijn linkervoet. Daardoor waren beide binnenkanten wat opengeschuurd. Tegen de volgende trail (Polar Bear Trail op 25 januari), moet ik zeker hoge sokken gaan halen. Maar waarschijnlijk zal het tegen dan toch wat frisser zijn, en loopt men met lange broek. Op het stuk beton had ik nog wat over om wat te versnellen. Binnen in de sporthal was de finish en op de chrono zag ik dat ik net binnen de 1u25 aangekomen was. Op mijn klok had ik echter 1u28 geklokt. Maar waarschijnlijk heb ik ergens per ongeluk mijn klok wat vroeger afgedrukt, vandaar het tijdverschil. En die 1u25 is begonnen vanaf dat de marathon lopers begonnen zijn, dus dan klopt de uitslag waar ik een tijd van 1u14 achter mijn naam heb. Daar kan ik zeker tevreden mee zijn. Maar eigenlijk speelt de tijd geen rol bij een trail. Het lopen door de natuur, en de moeilijkheid van het parcours geeft u een gevoel van dat je persoonlijk iets overwonnen hebt en dat gevoel had ik zeker van zodra ik over de finish kwam. Dit ga ik in de toekomst zeker nog meer doen. Op 1 maart ben ik ook van plan mee te doen aan de Charlepoeng Trail in Huldenberg (17 km) en op 11 april de Cauberg Trail in Valkenburg (18 km). Na de deugddoende douche besloot ik terug huiswaarts te keren. Dit is dus een zeer geslaagde kennismaking geweest met het traillopen !
Garmin connect gegevens : http://connect.garmin.com/activity/634205699
Hier nog een foto op het stuk beton vlak voor de finish :
Start van de 14 km :
Tijdens mijn zoektocht naar een trailwedstrijd op het internet, merkte ik dat er (nog) niet veel trails georganiseerd worden in Belgisch Limburg. In juni wou ik deelnemen aan de Kraftman Trail in Rotem, nabij Dilsen. Door omstandigheden heb ik toen de wedstrijd in Heers gelopen (Haspengouw Challenge). Maar ik hield de gedachte nog in mijn achterhoofd om eens een trail te lopen. Uiteindelijk kwam ik dan bij de Kraftman Trail Run in Maasmechelen. Je had de keuze uit 4 afstanden, de 7 km, de 14 km, de 21 km en de 42 km. Ik koos voor de 14 km, niet te kort maar ook niet te ver, en toch uitdagend genoeg.
Op 16 november was het dan zover. Ik had er lang naar uitgekeken. De dag ervoor was ik me trail schoenen gaan halen, het werden de Brooks Adrenaline ASR 11 (zie foto onderaan). Ik kan je nu al zeggen dat ze prima bevonden zijn en zeker het waard zijn. De wedstrijd zou beginnen om 10u met de marathon, 10 minuten later de halve marathon en dan telkens 10 minuten later de 14 km en de 7 km. Omstreeks half 10 arriveerde ik ter plaatse aan het vakantiehuis Fabiola aan de rand van het Nationaal Park van de Kempen. Een paar maanden geleden ben ik hier al eens komen trainen met mijn broer en was toen zeer onder de indruk van de omgeving. Ik begaf me naar de inschrijvingen, maar er stond een zeer lange rij wachtenden. Al snel was het duidelijk dat de wedstrijd niet op tijd kon doorgaan. Ze hadden slechts 1 punt om de voorinschrijvingen te verwerken. Ze hadden mijn gedacht beter per afstand een punt genomen om de voorinschrijvingen te verwerken. Blijkbaar werd dit evenement voor het eerst georganiseerd door een plaatselijke wielerploeg. Hopelijk trekken ze hun lessen voor de volgende keer. Veel bekenden werden er natuurlijk niet gespot, maar toch enkele zoals André Claesen (14 km), Pascal Van Marcke (21 km), Ronny Thys (21 km), Coninx Dorine (21 km), Harry Bulte (7 km) en Kurt Claesen (7 km). Een half uur later dan voorzien kon de marathon van start gaan. Ze besloten dan om niet 10 minuten tussen te laten, maar 5 minuten. Zo vertrok dan de halve marathon 5 minuten later en 5 minuten later was het dan de beurt aan de 14 km. Met muziek van AC/DC (Highway to hell en Thunderstruck) vertrokken we.
Ik heb nog niets gezegd over het weer, maar het waren echte herfsttoestanden. Het had al flink wat geregend en het regende nog steeds toen de wedstrijd begon. De eerste kilometer liepen we nog over verharde weg en nadat we een brugje overliepen, werden we het bos ingestuurd. Het was echt wat je van een trail kan verwachten, en door de (slechte) weersomstandigheden werd dit nog verergerd door de modder. Single tracks, steile hellingen en afdalingen, stukken met kiezel en veel modder kreeg je afwisselend voor de voeten. Het was een pittig parcours en ik probeerde de hellingen op te lopen, maar meestal halfweg besloot ik wijselijk de hellingen op te wandelen. Kwestie van me niet op te blazen. Ik wou in eerste instantie zeker de wedstrijd uitlopen. Op een gegeven moment hadden we een mooi uitzicht over de grintgroeven. Ik herinnerde me ook dit van toen ik met mijn broer was komen trainen. In de laatste 5 km kregen we ook de fameuze trappen, een steil oplopend stuk met daarbij een 20-tal trappen. De moeilijkheid hier was de hoogte van iedere trap. Ook hier moest ik halfweg naar wandelen overschakelen. De laatste paar kilometers begon ik eigenlijk wat meer in mijn tempo te geraken en die gingen dan ook redelijk vlot. Tijdens de laatste kilometer krijgen we terug het stuk verhard van in het begin en wist ik dat het niet meer ver was. Wat mij wel begon te irriteren waren de binnenkant van mijn kuiten. Trailschoenen hebben een wat gekartelde onderkant en door het oneffen parcours kom ik met de onderkant van mijn schoenen tegen de binnenkant van mijn kuiten. Dus met mijn rechtervoet kom ik tegen de linkse binnenkant van mijn kuit en hetzelfde met mijn linkervoet. Daardoor waren beide binnenkanten wat opengeschuurd. Tegen de volgende trail (Polar Bear Trail op 25 januari), moet ik zeker hoge sokken gaan halen. Maar waarschijnlijk zal het tegen dan toch wat frisser zijn, en loopt men met lange broek. Op het stuk beton had ik nog wat over om wat te versnellen. Binnen in de sporthal was de finish en op de chrono zag ik dat ik net binnen de 1u25 aangekomen was. Op mijn klok had ik echter 1u28 geklokt. Maar waarschijnlijk heb ik ergens per ongeluk mijn klok wat vroeger afgedrukt, vandaar het tijdverschil. En die 1u25 is begonnen vanaf dat de marathon lopers begonnen zijn, dus dan klopt de uitslag waar ik een tijd van 1u14 achter mijn naam heb. Daar kan ik zeker tevreden mee zijn. Maar eigenlijk speelt de tijd geen rol bij een trail. Het lopen door de natuur, en de moeilijkheid van het parcours geeft u een gevoel van dat je persoonlijk iets overwonnen hebt en dat gevoel had ik zeker van zodra ik over de finish kwam. Dit ga ik in de toekomst zeker nog meer doen. Op 1 maart ben ik ook van plan mee te doen aan de Charlepoeng Trail in Huldenberg (17 km) en op 11 april de Cauberg Trail in Valkenburg (18 km). Na de deugddoende douche besloot ik terug huiswaarts te keren. Dit is dus een zeer geslaagde kennismaking geweest met het traillopen !
Garmin connect gegevens : http://connect.garmin.com/activity/634205699
 |
| Brooks Adrenaline ASR 11 |
 |
| Kraftman Trail Maasmechelen Foto : Tinus Dewaide |
Fotovideo met mij op 1:06 :
Video :