Eergisteren mee gedaan aan de Lentejogging in Zonhoven. We zitten ondertussen aan de 5e wedstrijd van de Haspengouw Challenge. In 2007 is het voor mij allemaal begonnen, toen liep ik hier mijn eerste loopwedstrijd. Ik had daarvoor natuurlijk al enkele losse wedstrijden mee gedaan, maar sindsdien ben ik regelmatig beginnen lopen. Het parcours hier is zeer afwisselend, met enkele stroken gras en Finse piste, enkele stroken op de baan en fietspad en een strook op kiezel, maar het is volledig vlak.
Met veel ambities was ik niet gekomen. Ik sukkel momenteel met een kuitblessure. Ik ben in behandeling bij Rob Strigencz en die heeft toch ervoor kunnen zorgen dat ik deze wedstrijd kan meelopen. Ik was vroeg vertrokken naar daar en rond half 2 kon ik mijn wagen parkeren. Aan de inschrijving betaalde ik 5 euro en ging ik me omkleden in de kleedkamers. Ik keek nog even naar de 5 km wedstrijd die op dat moment bezig was. Even later zag ik Raphael Van Den Broeck beginnen aan zijn opwarming en ik vroeg als ik mee kon. Samen met hem liep ik 2 km over de grasstroken en Finse piste van het parcours en daarna deed ik er nog een kilometer erbij om zo aan 3,2 km in 18 minuten te komen (5:37 / km). De kuit liet zich amper voelen gedurende de opwarming. Ondertussen heb ik nog enkele bekenden gespot, Stefan Meekers, Mark Nelissen, de Runners van Kortessem en vele lopers van AC Alken, zoals Dimitri Driesen en natuurlijk de Speelhofrunners Marc en Mario.
Om iets voor 3 zetten we ons klaar aan de start. Precies om 3 u klonk het startshot en weg waren we. Ik had me redelijk achteraan het pak gezet in de buurt van Mario. Ik had me voorgenomen samen met hem het eerste rondje te doen en dan zien hoe het gaat en als het kan de tweede ronde iets te versnellen. De eerste en tweede km werden gelopen aan 4:50 en 5:00 / km. Het gevoel was heel goed en de kuit liet zich helemaal niet voelen. Maar tijdens de derde kilometer voelde ik plotseling de pijn feller worden. Eigenlijk had ik vanaf dan een tempo lager moeten schakelen, maar ik bleef toch op hetzelfde tempo lopen. De pijn stabiliseerde zich wel. Ik probeerde de pijn wat te verbijten in de hoop dat deze zou gaan minderen eens ik een paar kilometer verder zou zijn. De pijn bleef echter redelijk hoog tot ik door kwam op de piste voor het tweede rondje. Vanaf dan begon de pijn lichtjes te minderen. Ik liep op dat moment aan een gemiddeld tempo van 5:00 / km. Km 7 en 8 liep ik nog aan 5:15 en 5:09 / km. Vanaf dan liepen we op de baan. Ik besloot vanaf dan een tempo hoger te schakelen en kon al rap enkele groepjes bijhalen. Km 9 in 4:45, km 10 in 4:31. Km 11 moest ik toch wat bekomen en de kuit liet zich weer wat feller voelen, deze in 4:49. De laatste kilometer heb ik nog kunnen afleggen aan 4:21 / km. Ik kan afklokken in 58:53 over 11,97 km (4:56 / km). Tevreden dat ik de wedstrijd toch tot een goed einde heb kunnen brengen, maar ik had toch gehoopt dat de kuit minder pijn zou doen. Samen met mijn broer, die weer een schitterende wedstrijd gelopen heeft (43:48) en Marc (49:12) en Mario (1:00:45) deden we nog enkele rondjes op de atletiekpiste.
Na de douche ging mijn broer en ik nog ene drinken in de kantine. Bij de tombola mocht ik een zeer mooie Polar hartslagmeter in ontvangst nemen. Bij thuis komst heb ik deze cadeau gedaan voor mijn vrouw die de laatste weken terug begonnen is met te lopen.
Met veel ambities was ik niet gekomen. Ik sukkel momenteel met een kuitblessure. Ik ben in behandeling bij Rob Strigencz en die heeft toch ervoor kunnen zorgen dat ik deze wedstrijd kan meelopen. Ik was vroeg vertrokken naar daar en rond half 2 kon ik mijn wagen parkeren. Aan de inschrijving betaalde ik 5 euro en ging ik me omkleden in de kleedkamers. Ik keek nog even naar de 5 km wedstrijd die op dat moment bezig was. Even later zag ik Raphael Van Den Broeck beginnen aan zijn opwarming en ik vroeg als ik mee kon. Samen met hem liep ik 2 km over de grasstroken en Finse piste van het parcours en daarna deed ik er nog een kilometer erbij om zo aan 3,2 km in 18 minuten te komen (5:37 / km). De kuit liet zich amper voelen gedurende de opwarming. Ondertussen heb ik nog enkele bekenden gespot, Stefan Meekers, Mark Nelissen, de Runners van Kortessem en vele lopers van AC Alken, zoals Dimitri Driesen en natuurlijk de Speelhofrunners Marc en Mario.
Om iets voor 3 zetten we ons klaar aan de start. Precies om 3 u klonk het startshot en weg waren we. Ik had me redelijk achteraan het pak gezet in de buurt van Mario. Ik had me voorgenomen samen met hem het eerste rondje te doen en dan zien hoe het gaat en als het kan de tweede ronde iets te versnellen. De eerste en tweede km werden gelopen aan 4:50 en 5:00 / km. Het gevoel was heel goed en de kuit liet zich helemaal niet voelen. Maar tijdens de derde kilometer voelde ik plotseling de pijn feller worden. Eigenlijk had ik vanaf dan een tempo lager moeten schakelen, maar ik bleef toch op hetzelfde tempo lopen. De pijn stabiliseerde zich wel. Ik probeerde de pijn wat te verbijten in de hoop dat deze zou gaan minderen eens ik een paar kilometer verder zou zijn. De pijn bleef echter redelijk hoog tot ik door kwam op de piste voor het tweede rondje. Vanaf dan begon de pijn lichtjes te minderen. Ik liep op dat moment aan een gemiddeld tempo van 5:00 / km. Km 7 en 8 liep ik nog aan 5:15 en 5:09 / km. Vanaf dan liepen we op de baan. Ik besloot vanaf dan een tempo hoger te schakelen en kon al rap enkele groepjes bijhalen. Km 9 in 4:45, km 10 in 4:31. Km 11 moest ik toch wat bekomen en de kuit liet zich weer wat feller voelen, deze in 4:49. De laatste kilometer heb ik nog kunnen afleggen aan 4:21 / km. Ik kan afklokken in 58:53 over 11,97 km (4:56 / km). Tevreden dat ik de wedstrijd toch tot een goed einde heb kunnen brengen, maar ik had toch gehoopt dat de kuit minder pijn zou doen. Samen met mijn broer, die weer een schitterende wedstrijd gelopen heeft (43:48) en Marc (49:12) en Mario (1:00:45) deden we nog enkele rondjes op de atletiekpiste.
Na de douche ging mijn broer en ik nog ene drinken in de kantine. Bij de tombola mocht ik een zeer mooie Polar hartslagmeter in ontvangst nemen. Bij thuis komst heb ik deze cadeau gedaan voor mijn vrouw die de laatste weken terug begonnen is met te lopen.