Je zal je misschien afvragen, hoe is het nu afgelopen op het Limburgs Kampioenschap veldloop in Neerpelt ?
Wel, om een lang verhaal kort te maken, het is niet echt mee gevallen. Vermoedelijk is de oorzaak een te lange rustperiode geweest. 8 dagen relatieve rust met 4 duurloopjes tussen de 8 en 10 km aan 5:15 – 5:30 / km, zijn toch niet ideaal geweest. Enkele van mijn FB vrienden beamen dat ook. Bij een veldloop hoort geen lange rustperiode. Zo gaat de snelheid er helemaal uit. Als het nu voor een halve of hele marathon geweest was, dan misschien wel, maar in dit geval dus niet.
De wedstrijd zelf dan. Om 15u27 werd de wedstrijd op gang geschoten. Clubgenoot Ivan startte snel en ik probeerde in eerste instantie in zijn spoor mee te gaan. Ik moest al direct op mijn tanden bijten om bij hem te blijven. De 1e km legde ik af in 4:06. Maar vanaf dan begonnen de benen zwaarder en zwaarder te worden. Ivan moest ik langzaam maar zeker laten gaan en dan was het nog vechten tegen mezelf. Er zat duidelijk geen kracht zoals ik dat had in Alken en Lommel in de benen.
Ik kan uiteindelijk afklokken in 28:43 over de 6,39 km (4:30 / km). Wel een verbetering ten opzichte van de wedstrijd in november. Toen liep ik 29:24 (4:39 / km). Ik heb ook al gemerkt dat ik beter presteer op een snel parcours, waar je gelijkmatiger je tempo kan houden. Het parcours van Neerpelt is toch de zwaarste van het circuit met 3 pittige hellingen.
De komende wedstrijd zal morgen doorgaan op het Speelhof in Sint-Truiden. Dit is ons trainingsparcours van ons loopgroepje genaamd de Speelhofrunners. Dat zal dus een extra motivatie geven om daar een goede prestatie neer te zetten !