Vanaf dat ik begonnen ben met lopen, werd er steeds getraind op ofwel snelheid, ofwel volume, ofwel een combinatie van beide, met daarbij rustige duurloopjes als herstel. Het is steeds datzelfde stramien geweest. Natuurlijk waren er ook periodes bij van volledige of gedeeltelijke rust of werd er alternatief getraind, maar telkens was dat vanwege een of andere blessure.
Sinds ik lid ben van de atletiekclub Jong en Fit, wordt er getraind in functie van het veldlopen (of een doel). Na de veldloop in Alken gaf de trainer aan, ondanks de veldloop van Lommel eraan kwam, dat er de 2 weken die volgen, er stevig getraind zal worden, met meer nadruk op snelheid. Dinsdags werd er telkens een stevige interval afgewerkt, hetzij op de atletiekpiste of op de Finse piste. Donderdags deed ik iets langere tempo intervallen. Dan was er nog de veldloop in Lommel, waar ik toch een goed resultaat kon neerzetten, ondanks de zwaardere trainingen. Vorige week vrijdag was de laatste zware training met een heuveltraining.
Sindsdien zit ik als het ware in een rustperiode. Mijn rustige duurloopjes zijn maximaal 8 km en telkens op een rustig tempo (+- 5:30 / km). De trainer gaf aan dat na zo’n training je het gevoel moet hebben dat je eigenlijk niets gedaan hebt. Zaterdag, zondag en dinsdag heb ik telkens zo’n duurloopje afgewerkt en ik moet zeggen dat het een heel vreemd gevoel is. Normaal gezien zou er na deze rustperiode, een supercompensatie moeten optreden. Dat wilt zeggen dat je lichaam bij volledig herstel het uitgangsniveau boven zijn oorspronkelijke niveau zal liggen.
Dit is voor mij compleet nieuw en ben nu wel heel benieuwd wat het gaat geven de komende veldloop in Neerpelt, die zondag zal doorgaan.
Meer info over supercompensatie kan je vinden op http://nl.wikipedia.org/wiki/Supercompensatie
Sinds ik lid ben van de atletiekclub Jong en Fit, wordt er getraind in functie van het veldlopen (of een doel). Na de veldloop in Alken gaf de trainer aan, ondanks de veldloop van Lommel eraan kwam, dat er de 2 weken die volgen, er stevig getraind zal worden, met meer nadruk op snelheid. Dinsdags werd er telkens een stevige interval afgewerkt, hetzij op de atletiekpiste of op de Finse piste. Donderdags deed ik iets langere tempo intervallen. Dan was er nog de veldloop in Lommel, waar ik toch een goed resultaat kon neerzetten, ondanks de zwaardere trainingen. Vorige week vrijdag was de laatste zware training met een heuveltraining.
Sindsdien zit ik als het ware in een rustperiode. Mijn rustige duurloopjes zijn maximaal 8 km en telkens op een rustig tempo (+- 5:30 / km). De trainer gaf aan dat na zo’n training je het gevoel moet hebben dat je eigenlijk niets gedaan hebt. Zaterdag, zondag en dinsdag heb ik telkens zo’n duurloopje afgewerkt en ik moet zeggen dat het een heel vreemd gevoel is. Normaal gezien zou er na deze rustperiode, een supercompensatie moeten optreden. Dat wilt zeggen dat je lichaam bij volledig herstel het uitgangsniveau boven zijn oorspronkelijke niveau zal liggen.
Dit is voor mij compleet nieuw en ben nu wel heel benieuwd wat het gaat geven de komende veldloop in Neerpelt, die zondag zal doorgaan.
Meer info over supercompensatie kan je vinden op http://nl.wikipedia.org/wiki/Supercompensatie