Afgelopen zondag mee gedaan aan de veldloop in Neerpelt, de 2e manche van het LCC criterium.
Ik had al van horen zeggen dat een van de zwaarste parcours is van het LCC. Ik had me voorgenomen deze keer zeker niet te snel van start te gaan, en proberen in het spoor van clubgenoot Ivan Metten te blijven.
Als opwarming doe ik 2 rondjes op het parcours samen met Ivan. Er zitten 3 stevige heuveltjes die kort na elkaar opvolgen. Voor de rest valt het parcours nog goed mee, maar die heuveltjes zullen zeker in de kleren kruipen.
Iets vroeger dan voorzien (15u19) klinkt het startshot. Ik zet me net achter Ivan en probeer mee te gaan. De eerste km (in 4:15) lukt me dat goed maar in de 2e km moet ik al wat lossen. Na de eerste ronde voel ik al dat ik “a bloc” zit. De benen geraken alweer snel verzuurd. We moesten 4 ronden afleggen, dus dat werd nog een lange lijdensweg. Ik probeer zo goed mogelijk mijn tempo te houden, en ik kan een tijdje voor een man met een groen truitje blijven. In de laatste ronde moet ik ook hem laten gaan. Ik kan uiteindelijk afklokken in 29:25 over de 6,33 km (4:39 / km). Ivan heeft 28:23 afgeklokt. Mijn conclusie is dus simpel : nog veel werk voor de boeg om mijn snelheid (en kracht) te verbeteren. Ik weet dus wat te doen de komende weken. Ook mogen er enkele kilootjes vanaf, want ik sta toch iets te zwaar en dat zal ook zijn invloed hebben op de prestaties.
De volgende afspraak is op de veldloop in Genk.