Afgelopen zondag liep ik mijn eerste wedstrijd van het jaar. Traditioneel de start van het stratenloop seizoen. Mijn ambities waren niet echt hoog dit jaar. Afgelopen jaren kon ik hier steeds een van mijn betere wedstrijden lopen. Dit jaar zou ik al meer dan tevreden zijn met een tijd rond de 45 minuten, dus ongeveer 4:30 / km over de 10 km.
Rond half 2 kan ik mijn wagen parkeren in een van de zijstraten. Clubgenoot Lode en zijn familie parkeerden hun wagen juist achter de mijne. Samen gingen we naar de inschrijvingen. Ik betaalde 7 € en kreeg een envelop met mijn borstnummer in. Vervolgens ging ik naar de kleedkamers aan de atletiekpiste. Normaal gezien is de aankomst aan deze piste, maar dit jaar hebben ze gekozen de aankomst langs de sporthal te zetten. Dus niet meer het stuk op de Finse piste. Veel bekend volk ben ik niet tegen gekomen. Er was ook nog de laatste LCC cross in Lanaken.
Het gevoel tijdens de opwarming was redelijk goed. Ik liep 2 km aan 5:12 / km. Dan even gestretcht en dan nog een paar versnellingen. Het is nu 14:15 en ik begeef me naar de start. Ook hier kan ik niet direct iemand bekends spotten. Ik zet me achteraan het pak om zeker niet te snel te starten.
Precies om half 3 klinkt het startshot en weg zijn we. De eerste kilometer loop ik redelijk rustig in 4:52. De tweede kilometer kan ik wat versnellen. Het parcours is iets gewijzigd want we lopen langs een paar vijvers op een stuk onverhard. De tweede kilometer in 4:28. Op dat moment loop ik 4:40 / km gemiddeld. Vanaf dan kan ik mijn tempo redelijk goed constant houden. Ik loop steeds tussen de 4:30 en 4:38 / km. Ik wist al dat 4:30 / km moeilijk zou worden, maar het belangrijkste was een constant tempo ontwikkelen en met een redelijk goed gevoel de aankomst passeren.
De rest van het parcours is identiek aan de vorige jaren. Voorbij het arboretum in Bokrijk, doorheen het dennenbos en dan de terugweg richting sporthal Kiewit. Tussen kilometer 7 en 9 lopen we nog op een stuk onverhard. Vanaf kilometer 9 begin ik een knagend gevoel te krijgen aan mijn rechterhiel. Al bij al valt de pijn nog mee want ik kan nog redelijk goed doorlopen. Ik finish in 45:33 over 9,9 km afgemeten met mijn FR305, dat is 4:36 / km en daarmee best wel tevreden. Zeker als eerste wedstrijd en met een redelijk goed gevoel de finish gehaald behalve dan mijn hiel. Ik praat nog even met mijn trainer die met clubgenoot Peter Bellen staat na te praten en even later komt ook Lode erbij staan. Beide hebben een goede wedstrijd gelopen, 36:11 voor Peter en 36:16 voor Lode. Ik verneem ook van de trainer dat clubgenoot Peter Vossius een schitterende 2e plaats gehaald heeft op de 5 km.
Lode vraagt als ik nog even mee kom uitlopen. Maar de eerste stappen zijn zeer moeilijk, een ferme pijnscheut voel ik in mijn hiel. We lopen nog een dikke kilometer heel rustig. Ik ga dan mijn sporttas halen uit mijn wagen en we gaan naar de kleedkamers aan de atletiekpiste. Vervolgens gaan we nog iets drinken in de kantine samen met de familie van Lode. Rond 16u15 vertrek ik terug naar huis. Het wandelen gaat redelijk moeilijk. De pijn situeert zich juist onder mijn achillespees op het hielbeen.
Thuis doe ik er onmiddellijk voltarengel op. Tegen de avond is de pijn niet meer te harden en wandelen is praktisch onmogelijk. Dat ziet er dus niet goed uit. Vlak voor het slapen gaan doe ik er nog eens voltarengel op met de hoop dat het tegen de volgende dag al wat beter zou zijn, maar ‘s morgen is de pijn nog steeds fel aanwezig. Nogmaals voltarengel opgedaan en dan gaan werken. Tegen de middag was het iets beter, maar ik besloot het zekere voor het onzekere te nemen en toch een afspraak te maken met kinesist Rob Strigencz in Zonhoven, die me ook al eens behandeld heeft voor mijn knie.
De volgende dag om half 8 ‘s avond had ik een afspraak. Blijkbaar was hij ziek gevallen en was er een vervanger. Het was een zekere Bart Vossen, iemand die ik nog gekend heb van op het college in Hasselt en van de voetbal. Hij heeft mijn achillespees wat behandeld met fricties en ultrasone. Hij kon me ook vertellen dat het gaat om een overbelasting van de aanhechting van de achillespees.
Dus momenteel lig ik terug in de lappenmand. Ik begrijp wel niet goed dat het gaat om een overbelasting want hard getraind heb ik zeker niet de laatste weken. Wel de intervals op dinsdag op de club voluit gegaan maar de andere trainingen steeds aan rustige duurlooptempo. Misschien zijn mijn schoenen aan vervanging toe, maar dat dit geleid heeft tot deze blessure vind ik toch heel vreemd. Gewoon dikke pech denk ik toch en hopelijk zal het herstel goed verlopen.
Rond half 2 kan ik mijn wagen parkeren in een van de zijstraten. Clubgenoot Lode en zijn familie parkeerden hun wagen juist achter de mijne. Samen gingen we naar de inschrijvingen. Ik betaalde 7 € en kreeg een envelop met mijn borstnummer in. Vervolgens ging ik naar de kleedkamers aan de atletiekpiste. Normaal gezien is de aankomst aan deze piste, maar dit jaar hebben ze gekozen de aankomst langs de sporthal te zetten. Dus niet meer het stuk op de Finse piste. Veel bekend volk ben ik niet tegen gekomen. Er was ook nog de laatste LCC cross in Lanaken.
Het gevoel tijdens de opwarming was redelijk goed. Ik liep 2 km aan 5:12 / km. Dan even gestretcht en dan nog een paar versnellingen. Het is nu 14:15 en ik begeef me naar de start. Ook hier kan ik niet direct iemand bekends spotten. Ik zet me achteraan het pak om zeker niet te snel te starten.
Precies om half 3 klinkt het startshot en weg zijn we. De eerste kilometer loop ik redelijk rustig in 4:52. De tweede kilometer kan ik wat versnellen. Het parcours is iets gewijzigd want we lopen langs een paar vijvers op een stuk onverhard. De tweede kilometer in 4:28. Op dat moment loop ik 4:40 / km gemiddeld. Vanaf dan kan ik mijn tempo redelijk goed constant houden. Ik loop steeds tussen de 4:30 en 4:38 / km. Ik wist al dat 4:30 / km moeilijk zou worden, maar het belangrijkste was een constant tempo ontwikkelen en met een redelijk goed gevoel de aankomst passeren.
De rest van het parcours is identiek aan de vorige jaren. Voorbij het arboretum in Bokrijk, doorheen het dennenbos en dan de terugweg richting sporthal Kiewit. Tussen kilometer 7 en 9 lopen we nog op een stuk onverhard. Vanaf kilometer 9 begin ik een knagend gevoel te krijgen aan mijn rechterhiel. Al bij al valt de pijn nog mee want ik kan nog redelijk goed doorlopen. Ik finish in 45:33 over 9,9 km afgemeten met mijn FR305, dat is 4:36 / km en daarmee best wel tevreden. Zeker als eerste wedstrijd en met een redelijk goed gevoel de finish gehaald behalve dan mijn hiel. Ik praat nog even met mijn trainer die met clubgenoot Peter Bellen staat na te praten en even later komt ook Lode erbij staan. Beide hebben een goede wedstrijd gelopen, 36:11 voor Peter en 36:16 voor Lode. Ik verneem ook van de trainer dat clubgenoot Peter Vossius een schitterende 2e plaats gehaald heeft op de 5 km.
Lode vraagt als ik nog even mee kom uitlopen. Maar de eerste stappen zijn zeer moeilijk, een ferme pijnscheut voel ik in mijn hiel. We lopen nog een dikke kilometer heel rustig. Ik ga dan mijn sporttas halen uit mijn wagen en we gaan naar de kleedkamers aan de atletiekpiste. Vervolgens gaan we nog iets drinken in de kantine samen met de familie van Lode. Rond 16u15 vertrek ik terug naar huis. Het wandelen gaat redelijk moeilijk. De pijn situeert zich juist onder mijn achillespees op het hielbeen.
Thuis doe ik er onmiddellijk voltarengel op. Tegen de avond is de pijn niet meer te harden en wandelen is praktisch onmogelijk. Dat ziet er dus niet goed uit. Vlak voor het slapen gaan doe ik er nog eens voltarengel op met de hoop dat het tegen de volgende dag al wat beter zou zijn, maar ‘s morgen is de pijn nog steeds fel aanwezig. Nogmaals voltarengel opgedaan en dan gaan werken. Tegen de middag was het iets beter, maar ik besloot het zekere voor het onzekere te nemen en toch een afspraak te maken met kinesist Rob Strigencz in Zonhoven, die me ook al eens behandeld heeft voor mijn knie.
De volgende dag om half 8 ‘s avond had ik een afspraak. Blijkbaar was hij ziek gevallen en was er een vervanger. Het was een zekere Bart Vossen, iemand die ik nog gekend heb van op het college in Hasselt en van de voetbal. Hij heeft mijn achillespees wat behandeld met fricties en ultrasone. Hij kon me ook vertellen dat het gaat om een overbelasting van de aanhechting van de achillespees.
Dus momenteel lig ik terug in de lappenmand. Ik begrijp wel niet goed dat het gaat om een overbelasting want hard getraind heb ik zeker niet de laatste weken. Wel de intervals op dinsdag op de club voluit gegaan maar de andere trainingen steeds aan rustige duurlooptempo. Misschien zijn mijn schoenen aan vervanging toe, maar dat dit geleid heeft tot deze blessure vind ik toch heel vreemd. Gewoon dikke pech denk ik toch en hopelijk zal het herstel goed verlopen.