Gisteren mee gedaan met de 10 km van de Fruitloop in St.-Truiden. Dit is de voorlaatste wedstrijd in teken van het Haspengouw Challenge criterium.
Met een temperatuur van rond de 25 graden was het beduidend warmer dan de afgelopen weken, toen het steeds rond de 20 graden lag. Niet echt ideale omstandigheden voor mij.
Vorig jaar liep ik hier 41:57 en vandaag zou ik al tevreden zijn met een verbetering van deze tijd. Dit is nu het derde weekend op rij dat ik een wedstrijd loop en mijn ervaring leert me dat dit iets te veel is van het goede. Toch wil ik dit jaar alle wedstrijden van de het HC criterium mee lopen. Vanaf het volgende seizoen ben ik van plan selectiever te werk gaan in de keuze van mijn wedstrijden en meer streven naar kwaliteit. Ook mijn trainingen zal ik dan meer doen in functie van mijn wedstrijden. Ik ga vanaf nu ook proberen 3 weken voluit te trainen en dan zeker 1 week rustiger aan. Kwestie van de motivatie hoog te kunnen houden en mijn lichaam wat te laten recupereren.
De wedstrijd zelf dan. Rond 17u klinkt het startshot vanop de piste. Ik zet er onmiddellijk een stevig tempo in. In de eerste bocht op de piste lopen er enkele tegen een poort. Al maar goed dat ik aan de buitenkant liep, want enkelen werden gehinderd door de valpartij. Eens we buiten de piste zijn, is er meer ruimte om wat door te lopen. Blijkbaar heb ik toch een stevig tempo, want ik bevind me in de buurt van Raf (sossies) en inderdaad, mijn FR305 geeft 3:43 / km aan. Veel te snel dus. Ik laat dan mijn tempo wat zakken en probeer een goed tempo te vinden. Naarmate de km’s volgen lukt me dat steeds moeilijker en moeilijker. Mijn tempo blijft maar zakken. Die eerste snelle km’s moet ik nu cash betalen. Precieze km tijden heb ik bij dit schrijven niet, later zal ik deze aanvullen, maar ik weet nog dat ik bij de bevoorrading even mijn tijd neem om wat te drinken. Alhoewel het niet heel warm is, heb ik toch wat last van de warmte. Mijn ademhaling draait moeilijk en heb het gevoel dat ik nog trager moet gaan lopen wil ik het einde nog halen. Het is constant een gevecht tegen mezelf om toch door te zetten. Naarmate nu de km’s volgen word ik door meer en meer lopers ingehaald. Enkele van mijn directe concurrenten halen mij ook in. Proberen de wedstrijd uit te lopen is het enige waar ik nu aan denk. Vanaf km 8 sluit er een klein groepje van 2 of 3 lopers aan bij mij. Een daarvan is ook een concurrent van mij. Gedurende deze km probeer ik bij dit groepje te blijven. Bij het ingaan van de laatste km besluit ik terug een versnelling hoger te schakelen en alles uit de kast te halen tot aan de finish. Bij het oplopen van de piste staan mijn bovenbenen op ontploffen, maar ik bijt door en kan nog enkele lopers (terug) inhalen. Ik klok af in 42:30, meer dan 30 seconden trager dan vorig jaar en daarmee mijn eerste wedstrijd die ik trager loop dan het jaar voorheen. Toch wel een teleurstelling en vraag me nu af waar het aan gelegen zou hebben. Ik denk gewoon een wedstrijd week teveel. Ik denk dat het beter zou zijn om de 4 weken een wedstrijd te lopen, daar ga ik vanaf volgend seizoen zeker naar streven om zo hopelijk constanter en beter te kunnen presteren.
Na de douche ga ik nog ene drinken met de clubgenoten. Bij de tombola heb ik deze keer weer geluk en ik win een wandklok. Rond kwart voor 8 vertrek ik terug richting Hasselt met toch wel een teleurgesteld gevoel.